krewni...to nie ci od krwi...

Wyszło

Wyszłam z domu

Wyszły święta

okazało się, że krewni

 to nie ci od krwi

przyszło nowe.

Przyszło nowe! : ) mianowicie odziedziczyłam szafę i regał po młodszym bracie.I jeszcze maszyna do szycia !już nie od brata, ale od Irenki. Cudna, ze stołem.  O maszynie marzyłam już dawno i okazuje się, że jak czasem wymsknie nam się to pragnienie, wyartykułuje się je przypadkiem, to na świecie są co najmniej dwie osoby, które chcą je spełnić. Ale do maszyny jeszcze wrócę, z jakimś szmacianym debiutem: )
Tymczasem kilka odkryć, którymi chce się podzielić. Kiedy studiowałam w Toruniu, na ulicy Łaziennej,  w starej kamienicy był cudny antykwariat (może jest tam do tej pory?)  gdy nie ogarniałam świata, ukrywałam się tam. Dużo książek kupionych w tym antykwariacie zaginęło w akcjach przeprowadzkach i innych zawieruchach, ale kilka perełek się ostało...np. "Cisza pęka ze śmiechu" Michała Pyziaka. Książka o której zapomniałam, zapomniałam też jak bardzo lubię haiku...aż tu nagle nowy regał i porządki, przekładanki mi ją przywróciły...
uwielbiam prosto...uwielbiam krótko i na temat, ale szeroko i głęboko...

zgrabione liście 

jedna zapałka starczy

by spalić lato

kolejna przełęcz 

zna twoje imię

myśli tak głośne 

za parę dni

 wyjedziesz

już dziś cię nie ma

lodówka wibruje za  ścianą

ile zmęczenia 

pomieścić się może w głowie?

księżyc, księżyc

cynamonowe ciastko

nad lasem

koloruję

 Kredek ciąg dalszy...

rozpacz to rozpacz

Dziś wyszperałam stare zdjęcia z czasów Woli Sękowej, kiedy to przygotowując się do zajęć z rzeźby w drewnie, rzeźbiliśmy różne rzeczy w glinie...

a oto i jedna z rzeźb...

jak bardzo ciągnie mnie do flamenco

...prawda w tańcu, na twarzy i w życiu...nie uciekanie przed trudnymi emocjami, 

nie chowanie się za "nie wypada"...

rozpacz to rozpacz

radość to radość

bezpiecznie mi "w jesieni"

Jesień to zdecydowanie moja pora roku...urodziłam się na jesieni, bezpiecznie mi "w jesieni". Ta która powoli się kończy była piękna...w kolory i w wydarzenia. Była też twórcza, ale inaczej. To była jesień ważnych decyzji. Moje początki pracy warsztatowej w szkołach, tworzenie z dziećmi ...zachwyt i otwartość, ale też i trudności, bo dużo, bo wszystko dzieje się na raz, bo każde dziecko inne i pracuje w innym  tempie...Jesień odważnych wyborów i dużych zmian... 

a to kolekcja żołędziowych kolczyków, żeby zatrzymać kolory, pamiętać zimą...

żeby zima mniej bolała...

,

Mam piekarnik. Kiepski, gazowy...piecze nierówno. Ale nawet gdyby piekł równo, to ja bym i tak upiekła krzywo : ). Może za szybko się poddałam, albo czas nie ten, może jeszcze kiedyś odnajdę w sobie jakiś słodki dar : )? 

Tymczasem upiekłam kredki. Wyszły bez zakalca i cieszą: ) Będą na prezenty...żeby zima mniej bolała i była kolorowa.

no i klops. korek. koń na drodze...

ile Pan ma lat?

"- Ile Pan ma lat?

- Mam rok, mam dwa lata, mam trzy lata, mam cztery lata, mam pięć lat..."

George Carlin

ja mam tyle samo

wstawię furtkę

a kiedyś, kiedy otworzą mi 
się oczy...

policzę szczeble w płocie

między siódmym a jedenastym

wstawię furtkę

postaram się żyć z ludźmi 

o poszukiwaniu źródła i budowaniu drzew z ludzi

 wiersz - modlitwa, który narodził mi się podczas tegorocznej Letniej Szkoły Edukacji Artystycznej...  

fot. Edyta Jasiukiewicz

i zdjęcie "żywego drzewa: )

Twój oddech jest źródłem  życia

choć gdybyś chciał mógłbyś mnie zdmuchnąć

powiedziałeś niech stanie się człowiek i człowiek się stał

ale Ewie potrzebny jest Adam

moje źródło co chwilę przysycha

oszczędzam nadzieję, staram się by zostało trochę na jutro

ale co rano budzę się z pustym naczyniem

boję się, że przegapię szczęście

błąkam się

szukam potwierdzenia w oczach

czy to właśnie Ty sprawisz, że nadziei starczy na dłużej?

spotykam ludzi o twarzach, które wyczekują

posłuchaj o tęsknotach we mnie, nienapojonych pragnieniach

o miłości, czułości, obecności

żeby ktoś w moim życiu był naprawdę

z krwi i kości

z kim zaczynając od korzeni urosłoby drzewo

a na gałęziach bujawka i dzieci

chowalibyśmy się w dziupli przed światem

i byłoby znów bezpiecznie

jak w łonie matki

rosłaby rodzina

powoli

bo na to co piękne trzeba umieć czekać

w Tobie są wszystkie nasze źródła

wierzę w to

daj mi to czego pragnę

Letnia Szkoła Przebudzenia

od dwóch lat jest taki wakacyjny czas...właściwie to moment,
( bo tydzień ucieka jak błysk), który zmienia moje myślenie...
Czas Letniej Szkoły Edukacji Artystycznej...

rozmawiamy, żyjemy, tworzymy, a ja przypominam sobie na nowo, 
to co jest ważne, czego pragnę...

odkrywam jak szybko zapominam i przestaję się do siebie przyznawać...
bo trzeba być naprawdę odważnym żeby przyznać się do swoich pragnień...
na całe szczęście jest ten czas i są ludzie, którzy nie boją się mówić o tym,
 co dla nich ważne, i mają taką cudowną zaletę, że nie potrafią nie być sobą: )

Tekst poniżej, który powstał w czasie warsztatowych spotkań, (dwa lata temu) 
stał się scenariuszem "spektaklu" widowiska, 
które poruszyło i zmieniło głównie nas...
ale mam nadzieję, że i tych, którzy mieli okazję zobaczyć to co stworzyliśmy...: )

...jutro może opowiem wam o tym, co wymyśliliśmy tego lata: )

a cisza?

cisza jest dobra

w ciszy można usłyszeć siebie

w ciszy lęgną się słowa i dźwięki

jest we mnie tajemniczy ogród

jeżeli zechcesz zatrzymać się i mnie usłyszeć

zaproszę cię do niego

mówię takim samym językiem jak ty

przekonaj się

po zadaniu pytania poczekaj aż odpowiem

mam wiele marzeń

zna je las

opowiadam o nich drzewom

bo słuchają uważnie

one żyją, wiesz?

tylko udają, że nic nie słyszą

a gdy nie patrzymy zaczynają oddychać i tańczyć

zakradają się  i podglądają jak żyjemy

o czym im mówię?

mieć dom

nie byle jakie cztery ściany

ale z ludzi

i podróżować daleko

tam gdzie jest pięknie

i zobaczyć wszystkie odcienie niebieskiego

i mieć przyjaciół prawdziwych którzy nie odejdą

i znać ich sny

 i wiedzieć czego się boją

a czasem chciałbym być dzikim zwierzem

żmiją albo niedźwiedziem

wolę las od miejskich dróg

albo ślimakiem

który chowa się natychmiast

bo ma gdzie

a Bóg?

Bóg jest

przenika i zna mnie

nawadnia mój ogród miłością

chcesz pomówić o samotności?

są samotne szczyty

tam ktoś zawsze siedzi i czeka

jakiś rycerz może albo królewna

czy czekanie jest dobre?

dobre, ale lepsze jest doczekanie

fot. Arkadiusz Podhorodecki

fot. Arkadiusz Podhorodecki

Na nowy początek : )

To była bardzo długa przerwa...ale jak to głosi moja stara dewiza...albo się żyje, albo się pisze...

ku ścisłości już nieaktualna gdyż w planach mam pogodzić jedno z drugim: )

dziś na dobry, nowy początek wiersz o chłopcach, do chłopców.

stary,ale aktualny: )

do chłopców

do chłopców co się boją piszę

co nie potrafią grać na akordeonie

wytrzymać w pozycji stojącej kilku chwil

zanim to co mam omami

i będą mogli usiąść

a wy tak jakby komar zapomniał

że lubi kolor czerwony

mama nie uczyła nieangażowania

mówiła że kobietę trzeba w dłonie

a potem nosić mówiła