Studnia Dobrych Słów.

dawno temu zaczęłam tu snucie historii , która miała trwać w odcinkach i być opowieścią o jednej z moich najpiękniejszych przygód z Panem Bogiem, wikliną, słowami, ludźmi i sobą samą...

projekt nazwałam Studnią Dobrych Słów...i został on doprowadzony do końca, ale historii tutaj  nie skończyłam ( chwilowy kryzys w pisaniu?: ) dziś chciałabym ją kontynuować, a właściwie to zacząć od początku...czyli od dna: ). Studnia była jednym z projektów dyplomowych kończących moją niezwykłą edukację w Woli ( Uniwersytet Ludowy Rzemiosła Artystycznego) Pomysł narodził się z miłości do wikliny ( nie do końca odwzajemnionej, pełnej emocji przeróżnych i bardzo burzliwej: ) i z wiary w ogromną moc słów. Wierzę, że słowa usłyszane/odnalezione na czas maja moc stwarzać i niszczyć, podnieść i powalić, pocieszyć albo doprowadzić do łez...

Moim pragnieniem było aby wiklinowa studnia wypełniła się tylko dobrymi słowami (myślami), aby każdy kto z niej zaczerpnie, mógł zaspokoić swoje pragnienie i odnalazł to, czego szuka... 

W czasie, kiedy ją plotłam doświadczyłam wielu cudów...z tych codziennych i zwykłych wymienię cud przyjaźni i prawdziwej bliskości wyjątkowych ludzi : )

z bardziej niezwykłych...był taki moment, kiedy podjęłam decyzję, że całą tą pracę i jej efekty dedykuje mojemu Ojcu - z przebaczeniem...tak wiele złych słów między nami chciałam wymienić na całą studnie dobrych...(jakiś czas temu powiedziałam Mu o tym, przyjął to ze wzruszeniem)...dla mojego serca była i jest to wielka sprawa...

kolejnym cudem była tęcza na niebie, kiedy skończyłam pracę...znak przymierza...znak dla mnie: ). Cudownych chwil było jeszcze wiele...słowa, budziły poruszenie, trafiały do tych, do których miały: ) ja też podeszłam, żeby zaczerpnąć...ostatniego dnia, kiedy wyjeżdżaliśmy z Woli, wyciągnęłam takie zdanie:  "Patrz na życie przez przednią szybę, a nie lusterko wsteczne"...wzięłam je sobie do serca...: )

" Pił mając zamknięte oczy. To było piękne jak święto. To było czymś więcej niż pożywieniem. Ta woda zrodzona była z marszu pod gwiazdami, ze śpiewu bloku, z wysiłku mych ramion. Sprawiała radość sercu - jak podarek." A. de Saint Exupery.